18/9 Karijini NP

7:00 AM Zeer slecht geslapen en koud gehad deze nacht. Volgende nacht zullen we wel op ons voorzien zijn.

Ook nu is het nog heel frisjes om te douchen in de buitenlucht. We hebben weer bezoek in onze ‘badkamer’, froggie komt piepen. We verschieten hier in niks meer. 

Toch maar een trui aandoen voor het ontbijt in openlucht. Iedereen is hier vroeg aan, het ‘restaurant’ loopt snel vol.

Na het ontbijt kunnen we ons bestelde lunchpakket afhalen want winkels zijn hier in de verste verte niet te bespeuren. We zijn aangenaam verrast want dat pakket zit netjes in een handige koeltasrugzak (Esky) die we mogen behouden. Die zal zeker nog van pas komen.

Vandaag nemen we het Karijini NP onder de loep. 

We starten met een bezoek aan Mount Bruce, de tweede hoogste piek in WA: een statige kerel! Er staan aanwijzingen naar een lookout en dus verwachten we een uitzicht op de mooie natuur. Groot is onze verbazing als we een open ijzerertsmijn (Marandoo Mine Site) te zien krijgen. Hier staan ook de kilometerslange treinen klaar om het ijzererts via Port Hedland overzee uit te voeren.

Van hieruit rijden we via de gewone weg door naar Dales. Eerst is Circular Pool aan de beurt. Het NP is net als de Kimberley grotendeels een plateau met enkele heuvelruggen. Dit plateau wordt hier en daar ingesneden door gigantische kloven met verzonken tuinen en waterpartijen.  Bij deze ravijn of Gorge is dit niet anders. Hier heeft de Gorge de vorm van een cirkel. Beneden ligt een ‘pool’ omringd door  varens en rotsblokken. Er zijn dapperen die een duik nemen in het koude water. De wandeling tot bij het water is er eentje van klasse 4. Te riskant voor mijn knieën en de rug van Martine. De mannen zijn solidair en blijven braaf bij ons. 

Een kleine kilometer verder liggen de Fortescue Falls. Hier hoef je niet over losliggende rotsblokken te klauteren: ze hebben een gigantisch trappensysteem gemaakt om in de kloof af te dalen. Je hebt een mooi zicht over de watervallen die zich in een ‘pool’ storten. Ook hier dappere baders. Chou kan zich ook niet meer bedwingen en duikt het water in. Terwijl ik op de uitkijk sta, ben ik een gemakkelijke prooi voor de steekvliegen of iets in dien aard. Ik ben al gauw 3 ferme en vooral pijnlijke steken rijker.

Helaas moeten we nadien ook terug naar boven. Dat is ietsje lastiger. Het trappensysteem ligt grotendeels in de schaduw en dat is meegenomen want de temperatuur(28°) is alweer aardig gestegen.

Er zijn hier ook prachtige bloemen te vinden. Martine en ik verleggen onze focus voor de foto’s. ‘t Is eens iets anders dan birdwatcher zijn.

Op naar de volgende halte: de Kalamina Gorge. Die is te bereiken via een zeer slechte dirt road. We dalen af maar eens beneden is het een beetje teleurstellend. Een kleine ‘pool’ met een nog kleiner watervalletje. 

Al dat klauterwerk vergt toch wel wat tijd. Rekening houdend dat het hier vroeg donker is, besluiten we om naar het kamp terug te rijden. Daar valt in de directe buurt ook nog een en ander te zien. We keren terug via de dirt road (de kortste weg) en dat gaat ondertussen veeeeeel vlotter dan gisteren.

In het kamp stappen we nog naar de Joffre en de Knox lookouts: opnieuw indrukwekkend. Daarna is het tijd voor een douche en het diner.

Deze keer vinden we zonder omwegen de weg naar onze tent terug. De wind is ondertussen flink opgestoken en de temperatuur daalt heel snel. Er gaat een extra deken op bed en we kruipen onder de wol. Morgen is het vroeg dag!