25/8 Darwin city

8:20 AM Good Morning!

Ondergetekende is fris en monter, Stephan heeft daarentegen slecht geslapen. Aan de bedden zal het alleszins niet liggen want die zijn prima.

Verder is het hier nog bijzonder stil zowel binnen als buiten. Weinig volk op straat te bespeuren en ons gezelschap is blijkbaar ook nog in slaapmodus (wat bijslapen nu het nog kan).

We komen traag op gang, een ‘morning swim’ doet wonderen. 

Daarna gaan we op zoek naar een ‘brekkie’. Wie dit niet begrijpt, kan de vertaling vinden in het videofilmpje op deze blog. 

Er ligt een goed aangeschreven zaak met mooi terras pal achter het hotel. De hitte overvalt ons wat. Het is nu al 30°. 

Eenmaal geïnstalleerd op het terras hebben we bijna zelf een woordenboek nodig om de ontbijtkaart te ontcijferen. Het wordt een meer dan stevige hap (vraag me de naam niet meer) voor Martine en Bernard, voor ons valt het gelukkig iets minder copieus uit. We kunnen er weer tegen voor een tijdje.

Daarna verkennen we de stad. Het eigenlijke centrum is eigenlijk niet zo groot en er heerst een zekere rust. Je hebt zeker niet de indruk van een grootstad. Er is een CBD (lees er staan enkele hogere gebouwen); er zijn eigenlijk maar drie echt grote straten die de stad doorkruisen. Darwin (heette vroeger Palmerstone) heeft 120.000 inwoners. Het is de grootste stad van de staat Northern Territory (NT) die ondanks het uitgestrekte gebied slechts 230.000 inwoners telt. Ook het ‘Red Centre’ behoort tot deze staat. Een overgroot deel is dus woestijn. 

Langs de Esplanade staan het Government House, het Parlement (noemen ze hier de wedding cake al lijkt dat daar totaal niet op), het Court House en Police Station. 

We slenteren verder naar het ‘Waterfront’: een afgebakende zone met gezellige terrasjes, restaurants en een grote waterpartij. Er pal naast ligt een groot Convention Center. Het is snikheet en men zoekt afkoeling in het water of in de schaduw van de bomen van het park. Het verwondert mij eigenlijk dat het hier zo groen is. NT kent geen 4 seizoenen: hier spreekt men van dry season en wet season. Dat laatste begint eind september tot april en zorgt voor een luchtvochtigheid van 95% of meer. Samen met temperaturen tot 40° of meer is het ook voor deze Aussies van het goeie teveel. 

De gebouwen zijn allemaal tamelijk recent en zelfs modern. En daar is natuurlijk een reden voor: de Jappen hebben hier in WOII alles plat gebombardeerd, daarna volgden nog 3 orkanen waarbij orkaan Tracey in 1974 op kerstavond de stad nogmaals zo goed als met de grond gelijkmaakte. Het inwonersaantal daalde door de verwoesting tot 10.000. 

‘But the Norties are strong en proud’ en bouwden hun stad weer helemaal opnieuw op. 

Dankzij een cruiseterminal leeft men hier ook voor een deel van het toerisme. Daarnaast is er de veehandel. Nog altijd worden hier jaarlijks meer dan anderhalf miljoen stuks runderen verscheept. Wie de film Australia zag, kon die verscheping zien. Dat gebeurt nu wel op een modernere manier.

In Darwin ligt ook de grootste legerbasis van het continent. Meer dan de helft van de inwoners werkt voor defensie. Legertrucks maken deel uit van het straatbeeld. Op Anzac Day (25 april) zijn er hier grote militaire parades. 

Verder is Darwin ook gekend voor de olie en gasindustrie. Heel in de verte zien we enorm opslagtanks waar het gas gekoeld wordt tot het vloeibaar wordt.Hoe we dat allemaal weten? Ondertussen zitten we op de hop on/off bus. Dat kennen ze hier dus ook en de uitleg is meer dan duidelijk. De bus brengt ons ook naar de buitenwijken, een mengeling van statige oudere villa’s die de orkanen overleefd hebben en veel nieuwbouw. Vroeger was er hier ook een hospitaal maar amper 17 dagen na de opening werd het vernield door bombardementen. 

Het parcours gaat verder cnaar het mondaine en mooie Cullen Bay, het Knokke Zoute van Darwin. Vandaar gaat het richting legerbasis die grenst aan natuurgebied. In de verte merkt Stephan de eerste wallabies. De beestjes hebben ook de schaduw van de bomen opgezocht. 

Daarna gaat het terug richting city. Het is ondertussen bijna 18u. Bij Coles warenhuis slaan we nog een kleine watervoorraad op voor morgen want dan start ons eerste outbackavontuur. Dat betekent dus ook bagage pakken maar gezien dat wikken en ‘letterlijk’ wegen en wat tijd zal kosten, besluiten we eerst te dineren. Er is ineens veel meer volk op de been. Vele zaken zitten afgeladen vol en overal is er veel lawaai. Heel veel jonge lui op stap, sommigen nogal aangetroeteld zoals we in het West-Vlaams zeggen. Opvallend veel security ook aan de restaurants en cafés. We belanden uiteindelijk bij Monssoon’s en zijn ondanks de drukte snel en lekker bediend. 

De bagage pakken gaat inderdaad heel wat minder vlot. De valiezen moeten noodgedwongen achterblijven in het hotel. De volgende 5 dagen leven we vanuit de reistassen en staan we op schema. Morgen loopt om 6:00 de wekker af!