28/8 Arnhemland, Nourlangie en Gunlom

6:00 AM. Goeie nacht achter de rug, elk in een apart bed, haha. Valiezen dicht en richting ontbijt. We zien nog slaperige oogjes arriveren. 

Ondertussen wordt Stephan zowat gegijzeld door Stephen, een Amerikaan. Veteraan van de Vietnamoorlog, woont in Kansas city, buitenverblijf in Florida, anti Trump minded al kon hij zijn broer of neef zijn want hij lijkt er wel goed op. Zware gesprekken over politiek op dit ochtendlijk uur. Trumpie vergeet zelfs verder te ontbijten... 

Om 7:15 zitten we weer in onze truc richting Kakadu Airport voor een scenic flight boven Kakadu NP en een stukje van Arnhemland. Ook de RFDS staan hier klaar om te vertrekken.

Na de security briefing wringen we ons in het vliegtuigje en gaan vrij snel van de grond. We krijgen een heel ander Kakadu te zien: vlakbij is er een uraniummijn, groot punt van discussie hier. Deze mijn werd vrij recent (1990) ontdekt, blijkt de beste kwaliteit uranium te bevatten maar ligt vlak tegen de ‘sacred grounds’ van de Abo’s. 

De mijn uitgezonderd is het adembenemend mooi. Onmogelijk te beschrijven!

Daarna zetten we koers naar Nourlangie, een half uur verderop. 

We bezoeken Nourlangie Rock met prachtig rock art, mooier dan Nubirr. Opnieuw boeiende verhalen (hoe meer je erover hoort, hoe leuker het wordt). Speciaal volkje toch die Abo’s; probeer hier maar eens te overleven. We leren ook dat Abo’s een andere kalender hebben dan de onze, eentje met 6 seizoenen en niet met kalenderblaadjes maar cirkelvormig. Dit komt omdat ze voortdurend onderweg zijn naar plaatsen waar voedsel te vinden is en voedsel is seizoensafhankelijk.

We maken de klim naar de lookout en krijgen van daaruit weer een ander landschap te zien.

Daarna is er een lange rit met grote stukken dirty road richting Gunlom Falls. Bij momenten worden we stevig door mekaar geschud. Ideale wegen voor lekke banden of andere pech. We komen een aantal pechvogels tegen en hier kan je maar beter goed verzekerd zijn.

De Gunlom Falls stellen in deze tijd van het jaar niet zoveel voor: er stroomt nauwelijks water naar beneden door de droogte. Je kan er wel zwemmen, het is een mooi plekje en wie de steile en gevaarlijke klim naar boven waagt, krijgt boven een geweldig uitzicht en een soort Infinity pool cadeau. Niets voor mij, mijn knieën zouden het begeven. Raad eens wie bij 37° die klim onderneemt? 

Gordie wil om 15u. vertrekken en chou is net op tijd terug. Het zweet stroomt in beekjes... 

We zetten de reis verder richting Katherine en komen weer op stukken dirty road terecht. We zien twee kleine tornado’s, Willi’s noemen ze dat hier. Het is een teken dat het seizoen verandert en het warmer wordt. Langs de weg komen we ineens een kudde ezels tegen. Dat zou je hier ook niet verwachten.

De rit naar Katherine duurt een kleine 3 uren. We verlaten het Kakadu NP (Werelderfgoed). ‘Bobo’ of tot weerziens! Abo’s gebruiken nooit het woord goodbye, dat is te definitief. 

Het verkeer wordt iets drukker. We kruisen verschillende roadtrains met vee en ook in het landschap duiken hier en daar koeien op. Het doet vreemd aan om nog eens in een echt dorp terecht te komen. Huizen hebben we de afgelopen dagen amper gezien. 

Katherine ligt in het Nitmiluk NP. Nitmiluk is het Aboriginal woord voor Cicada. Dat is ook de naam van de Lodge waar we de twee volgende nachten verblijven. En het is dik in orde zowel het logement als de ‘cuisine’. 

Morgen mogen we een beetje langer blijven liggen.

Wekker om 7:15