29/8 Bush lessons, Hot Springs and Katherine River Cruise

7:15 AM Allebei behoorlijk goed geslapen.

Over deze accommodatie mogen we zeker niet klagen (over de vorige ook niet).

Alles is tot hiertoe tot in de puntjes verzorgd en het eten is meer dan voortreffelijk. Je moet het maar doen zo’n lodge of kamp opzetten midden in de bush met alles erop en eraan want hier is werkelijk niks. 

Na het ontbijt rijden we naar ‘Top Didj’ om ons onder te dompelen in de Abo cultuur. Een zestal wallabies verwelkomen ons. Allemaal weesjes die hier zijn grootgebracht met de fles en absoluut niet mensenschuw. Ze laten zich graag aaien en eentje krijgt er maar niet genoeg van en ‘springt’ overal mee. Er zijn ook nog erg jonge Joeys bij (we mogen ze vasthouden) die in een soort namaakbuidel zitten. Schattig!!!!

Daarna maken we kennis met Manuel, not from Barcelona, maar geboren en getogen in Arnhemland. Dat is enkele honderden km verderop. Als welkom speelt hij voor ons op de didgeridoo en zingt een lied in zijn Dallabon taal. Elke Abo stam heeft een eigen taal. 

Manuel weet niet hoe oud hij werkelijk is. In de bush kan je moeilijk naar het stadhuis om een geboorte aan te geven. Voor hen is een jaartal ook niet belangrijk evenmin welke dag het is. Ze leven volledig volgens het ritme van de natuur. Toen hij in Katherine kwam leven, gaven ze hem een fictieve geboortedatum. Zijn geschatte geboortejaar(voortgaande op zijn looks) was 1963. Later leerde hij met de auto rijden en voor zijn rijbewijs had hij wel een geboorteakte nodig. Bij de administratie maakten ze hem ineens 3 jaar jonger en zijn geboortedatum werd 29/08/1966. Hij is vandaag dus zogezegd jarig en hij vindt dat best grappig. Nu zingen wij een liedje voor hem. 

Manuel vertelt honderduit over het leven en de gebruiken in de bush! Ook over de gevolgen (alcoholverslaving) voor velen als ze in de stad terecht komen. We hangen aan zijn lippen, zo boeiend.

Tijd om een en ander zelf in de praktijk om te zetten. 

Eerste opdracht: maak je eigen schilderij in ‘rarrk painting’. Dat is een techniek met hele fijne lijntjes. Het aantal lijntjes bepaalt je stam,  voor ons is dat groepjes van vier. Het is heel belangrijk dat je dit strikt opvolgt. In de Top End gebruiken ze lijntjes om hun figuren op te vullen, in de Red Centre zijn dat dots. 

Ik zal nooit meer beweren dat hun schilderijen eenvoudig zijn! Je moet het maar eens proberen, geen penseel maar een grassoort die je bijna verend moet gebruiken om te schilderen. Ik denk dat vriend Hendrik zich een deuk lacht, moest hij mij nu bezig zien. Iedereen van de aanwezigen beleeft wel veel plezier. Het resultaat? Dat laten we in het midden, toch veel beter dan de persoon (chou) die naast mij zit.

Volgende opdracht: vuur maken, jaja! En het zweet loopt over onze rug, zo intensief. Nu we vuur hebben, kunnen we koken maar daarvoor hebben we vlees of vis nodig. Kan je het al raden? 

Yep, we mogen op jacht. We leren de techniek van het speerwerpen. We moeten proberen een rode kangoeroe (geen echte) te doden. Bij mij lijkt dat eerder op vissen jagen, Stephan is daar iets beter in maar Bernard mikt onverwacht wel raak. Hij krijgt zelfs een certificaat. Komt goed uit: we weten nu dat we niet van honger zullen omkomen de volgende weken. Als het nodig is, sturen we hem de bush in.

Misschien kunnen we nu eens overwegen om mee te doen met Expeditie Robinson. Chou zou dat wel zien zitten!

Tot slot bezoeken we de Art Gallery. Er zijn prachtige werken bij maar we weerstaan de verleiding al heb ik nog altijd mijn zinnen gezet op een didgeridoo. 

Na deze echt leerrijke voormiddag rijden we naar de Katherine Hot Springs, waar we kunnen zwemmen in het warme thermaal water van 34°. De luchttemperatuur is vandaag rond de 35°. Al een geluk dat we in het ‘koude’ seizoen gekomen zijn. Merk op: de temperaturen die op de blog staan, zijn in realtime en stemmen dus niet meer overeen met onze ‘dagtemperatuur’ als je de blog leest.

Om 16u. hijsen we ons opnieuw in de truck en rijden naar de Katherine River voor onze dinner cruise in de Katherine Gorge. Eerst varen we de Gorge af en dat is opnieuw adembenemend mooi. Op dit uur van de dag is het natuurlijk licht heel mooi op het zandsteen van de rotsen. Bij het terugkeren stappen we halverwege over op een andere boot met gedekte tafels. We krijgen het leuke gezelschap van Sue en Miki uit Sydney aan onze tafel. We genieten van bubbels met een hapje en een lekker driegangenmenu terwijl de zon langzaam ondergaat in de Gorge. Kaarsjes gaan aan, wat romantiek mag ook wel. 

Eens de duisternis invalt, verschijnen miljoenen sterren aan de hemel en kunnen we de Melkweg heel duidelijk zien.

Man, man, wat zijn we toch gezegend dat we dit kunnen meemaken! Toch een traantje weggepinkt...