5/9 Galvans Gorge, Gibb River Road, Drysdale River Station

5:30 AM Klaarwakker, een gekrijs van jewelste en onmogelijk om terug in te dommelen.  Dan maar naar buiten met de camera in de aanslag om de birdies te fotograferen. Ik zie veel mooi gevederte maar ze zijn mij niet genegen. Ik raak een beetje gefrustreerd. 

Max, in de tent naast ons, is een ochtendmens en leeft dicht bij de natuur zoals hij zelf beweert. Hij doet zijn zonnegroet en draait dan lang en snel rond zijn eigen as. Daarna zwalpt hij als een straalbezopene over de graspartij voor de tent. Iemand met evenwichtsstoornissen zou sowieso tegen dek gaan. Het is waarschijnlijk niet de bedoeling dat ik getuige ben van dit schouwspel.

In het Bush restaurant zijn ze deze morgen in snelheid gepakt. Iedereen heeft een vroeg hongertje en we moeten even wachten op de foodie.

Om 8:15 starten we onze lange rit. Op de publieke campground is een vreemd ongeluk gebeurd. Een boom, van binnen uitgevreten door termieten, heeft het begeven en is pal bovenop een camperkarretje terecht gekomen. Geen gewonden maar wel ferme materiële schade. Kom dat tegen, zeg!      

We moeten de volle 88 km terugrijden tot aan de Gibb River Road. Wij zitten nu weer aan de andere kant van de truck en dat is dikke pech. Dat betekent hetzelfde zicht (niets interessants dus) en in volle zon zoals bij de heenrit. Door het zonlicht ook te veel weerkaatsing in de ruiten. Het mooie landschap situeert zich aan de andere zijde en als we al een poging tot foto kunnen ondernemen zit het hoofd van lange Rick in de weg. We kunnen het dus alleen maar registeren op de harddisk van onze hersenen. O zo jammer! Dat is een nadeel als je niet zelf kan rijden. Wayne stopt niet om mooie kiekjes te maken. We begrijpen dat je niet om de haverklap kan stoppen maar een paar keer zou dat toch moeten lukken. Wayne komt hier om de 3 weken maar voor ons is dat only once in a lifetime. Martine zit wel aan de goeie kant (zoals de vorige dagen). 

In de verte zien we een verzameling cattle die op vrachtwagens geladen wordt. Het vee wordt dan verder versast op roadtrains en gaat richting Broome of Derby.

Bij het openen en sluiten van één van de gates kunnen we dan toch een plaatje schieten van koeien die dichtbij grazen. Er zitten een paar flinke ‘bulls’ bij. De gele labels in hun linkeroor zijn duidelijk te zien. Wayne vertelt dat die vaak afgerukt worden door dingo’s. Arme koetjes!

We houden onze ‘smoko’ stop (niets met roken te maken maar synoniem voor het nemen van een warm of koud drankje) in de bandencentrale, echt in de middle of nowhere. En de zaak floreert! Alle types banden zijn hier voorradig en dat blijkt ook nodig te zijn. Er wordt ook aan de auto’s gesleuteld. Schokdempers hebben het op deze wegen zeer hard te verduren. 

Wat hier achtergelaten is, is ook de moeite om te bekijken en humor hebben ze hier ook.

Volgende halte is Galvans Gorge. Na een korte min of meer vlakke wandeling bereiken we weer een paradijselijk plekje om te zwemmen. Onderweg ligt een freshie dicht bij ons te soezen in een kleine kreek. Wayne slaagt erin een lizzard uit de kreek te vangen. Rappe kerel die Wayne, zo krijgt iedereen de lizzard als een postkaartje op de foto. 

De zwemmers krijgen nog een extraatje: als we de waterval al zwemmend bereiken, ligt er een goanna op de uitkijk op de rots. Wat een zalig plekje is dit.

We nemen de lunch aan een tankstation. Er is zelfs een Take Away Mc Donalds avant la lettre. 

Daarna is het weer kilometers vreten op de Gibb River Road. Het is een hoofdweg, dus drukker bereden, maar niet in asfalt of beton. Af en toe komen we achtergelaten voertuigen of caravans tegen. Als je hier panne hebt, kost het tot 9000 AUD om je te laten takelen. De rekening is voor de meeste chauffeurs snel gemaakt. De woorden van Wayne zijn nog niet koud of we komen zo’n takelwagen tegen. Ze laden een half gedemonteerde campervan op. Op de zijkant staat ‘ultimate 4x4 campers, adventure  begins here’. Wel, dit was toch wel duidelijk ‘the adventure is ending here.

Onze truc is ook uitgerust met een camera op de bestuurderscabine. Die stuurt de beelden door naar een beeldscherm binnen in de truc. Zo krijgen we de indruk dat we zelf achter het stuur zitten. We zitten toch liever op onze zetel!

We verlaten de Gibb River Road en rijden via de Kalumburu Road richting Drysdale Station. Van hieruit nog 58 km te rijden. De weg is in erbarmelijke staat. We worden door mekaar geschud en is het niet schudden dan is het hevig trillen over de ribbels. Veel erger dan een trilplaat in de fitness. Of het effect ook groter is, laten we in het midden. In ieder geval, wie een vals gebit heeft, kan maar beter zijn mond dicht houden. Het gebit zou wel eens in de nek van de passagier ervoor kunnen landen.

Tegen 17:00 arriveren we bij Drysdale River Station, goed voor 9000 stuks vee op een oppervlakte van meer dan 1 miljoen acres. Een homestead met campgrounds en een lodgegedeelte. Dat laatste is voor Outback Spirit 

voorbehouden. Voor ons is dit basic maar voor deze regio is dit logement in de top quality klasse. We slapen in een cabin met airco en eigen sanitair.

Dit is echt een plek waar de tijd is blijven stilstaan. We eten buiten onder de kerstlichtjes en een prachtige sterrenhemel (met melkweg). Op de achtergrond horen we Elvis Presley, the Beatles, Dire Straits en Country muziek. Nu nog een line dance en het plaatje klopt helemaal.