6/9 Rock Art en Mitchell plateau

6:00 AM Good morning fella’s!

Een goeie nacht achter de rug. Minder gekrijs van de birdies, het voordeel van in meer open veld te logeren.

Iedereen is opnieuw ruim op tijd voor brekkie. Ondertussen al een paar foto’s gemaakt. We zijn hier afgesloten van de buitenwereld: geen internet (vierde dag), geen TV maar ze hebben wel ‘pay phones’. Goed verstopt: we vroegen ons al af wat de bedoeling was van de grote koelkasten verspreid over het domein. Frigo’s voor de kampeerders? Nee hoor, hier doen ze dienst als telefoonhokjes, open de deur en daar staat de telefoon en die werkt. Funny!

De manager noemt het domein ‘een oase in de wildernis’. Hier groeien sinaasappel en mangobomen. Het is ook een oase van rust. Heel wat roadtrain chauffeurs maken hier een stop voor een tankbeurt of voor de nacht. 

We laten Drysdale River Station achter ons en rijden verder via die verschrikkelijk slechte Kalumburru Road. We gebruiken de volledige breedte van de weg, naargelang de beste staat van het wegdek, nu ja wegdek... Tegenliggers zijn uitzondering. Wayne was in een vorig leven chauffeur van zo’n roadtrain, dus die kan er wel weg mee.

Vandaag maakt onze Wayne dan toch een stop voor een foto aan de Drysdale River.

In de wet season kan het waterpeil hier tussen de 6 à 8 m stijgen. In de ‘homestead’ zagen we foto’s hoe zo’n ‘flood’ eruit ziet. Het domein loopt soms ook onder water. 

Zowel de ’cuppa’ als de lunch nemen we aan de oevers van the King Edward River. Hier ligt de Aboriginal Rock Art Site van Munurru (Wunambal country). Ze zijn meer gedetailleerd dan in Kakadu NP. Ze tonen figuren die opgekleed zijn voor een ceremonie (er zijn Tasselled figures, Bent Knee Figures and Straight Part Figures). Er zijn ook 3 panelen met helder gekleurde Wandjina (= soort Goden die de wet season regens binnenbrengen). Wij bezoeken het Warnmarri (brolga) complex. Op de ‘burial site’ in de rotsen mag niet gefotografeerd worden. Deze Abo’s hielden er een bijzonder begrafenisritueel op na. De doden worden naar een rotsplateau gebracht waar er een lange rookceremonie plaatsvindt. Daarna laten ze het lichaam daar voor 2 maanden achter tot het volledig ontbonden is. Een familielid haalt dan schedel en botten op en gaat ermee naar de rivier. Daar worden de botten gewassen en gedurende enkele maanden meegedragen zodat iedereen nog eens afscheid kan nemen. Als de periode van rouw voorbij is leggen ze de beenderen neer in openingen in de rotsen. Bij andere stammen gelden andere rouwceremonies.

We zetten onze weg richting Mitchell plateau verder en de weg wordt alleen maar erger. Onze lunch ligt er net niet uit en onze grijze massa wordt 

deftig door mekaar geschud, inclusief ons evenwichtsorgaan. Nog 78 km over de trilplaat van een nog zwaarder kaliber. Eens we het plateau bereiken is de vegetatie veel groener en exotischer. We maken nog een stop aan een lookout en zetten de laatste kilometers in. Het personeel van het Ngauwudu Safari Camp staat ons al op te wachten. We krijgen verfrissende doekjes om het stof en zweet af te vegen. 

Er staat heerlijke, verse citroenthee en fruitsalade klaar. We installeren ons op het terras van het hoofdgebouw en krijgen een eerste briefing over veiligheid in het kamp. Dit kamp is vrij recent (2011) en het meest luxueuze van de hele Kimberley regio. Het is eigendom van Outback Spirit zelf en het is inderdaad een pareltje. 

Het is 37°! We zijn allemaal oververhit. ‘Let’s go swimming in the pool’ en dat is ook letterlijk een soort poel. Ze hebben ons goed liggen met dat zwembad maar het water is helder en heerlijk. Hopelijk komt er geen croc voorbij.

Vanaf 17:00 worden hier valken gevoederd en we mogen het spektakel aanschouwen. Ondertussen brandt het kampvuur al en krijgen we te horen wat morgen op het programma staat. Super dagje maar ook super heet. Ze verwachten 41°... het wordt dus puffen. 

Daarna is het tijd voor het aperitief met hapjes. De kok legt ondertussen in aluminium gewikkelde barramundi (grote, lekkere en witte vissoort) in het vuur. De sfeer zit er alleszins goed in. 

De duisternis valt zeer snel en we zien weer miljoenen sterren en de Melkweg. Dat is toch een prachtig spektakel. De Amerikaanse Joann heeft bij de NASA gewerkt en wijst de planeten aan. 

Na het diner, het is pas 20:15, trekt iedereen snel naar de tent. We moeten morgen vroeg uit de veren!