12/9 Bungle Bungles binnenste buiten

5:15 AM We moeten weer vroeg uit de veren. 

Het was een ‘koude’ nacht, amper 13°. Grappig om iedereen met een trui of jas aan het ontbijt te zien verschijnen. 

Vandaag staan 2 wandelingen op het programma. De voorspelde temperatuur is 35°. We kunnen maar beter vroeg starten want een groot deel van de eerste wandeling is in volle zon. Bij de start is de temperatuur al opgelopen tot 30°. Het kwik stijgt razendsnel.

Purnululu NP is Werelderfgoed. Het bestaat uit een heuvelketen (range) die eruit ziet als reusachtige gestapelde bijenkorven (Bungle Bungle in Abo taal) met oranje en donkergrijze strepen en een hoogte van meer dan 200m. Die laatste zijn gevormd door de cyanobacterie. De oranje lagen bevatten ijzeroxide. Ze zijn meer dan 360 miljoen jaar oud en kregen hun vorm door erosie gedurende 20 miljoen jaar. Zandsteen is bijzonder zacht en fragiel. Tussen de korven door zijn er al kleine strandjes van verpulverd zandsteen. Wetenschappers voorspellen dat de Bungles binnen enkele duizenden jaren zullen verdwijnen en dit gebied een grote zandvlakte zal worden. Wie de Bungles met eigen ogen wil aanschouwen, heeft dus nog eventjes tijd.

We doen de Piccaninny Creek Walk en de Cathedral Gorge Walk. Het is een prachtig  spektakel met de immer veranderende kleuren. De Cathedral Gorge is dan weer een natuurlijke concertzaal. Prachtig!

Na de wandeling rijden we naar de heliport. De meesten hebben de extra vlucht geboekt. Zo zien we die Bungle Bungle vanuit de lucht en dat is nog veel indrukwekkender dan vanop de grond. 

Na de vluchten keren we terug naar de Lodge voor de lunch. 

Onmiddellijk daarna volgt een tweede wandeling in Echidna Chasm. Een beproeving voor de knieën wegens onstabiele ondergrond (alle formaten ronde en losliggende keien) en flink wat klauterwerk op het einde van de Chasm. De steeds smaller en donker wordende rotsspleet maakt mij een beetje claustrofobic. Het is alsof de wanden nog meer naar mekaar toeschuiven. Ze wordt zo nauw dat we bijna een instant vermageringskuur nodig hebben om erdoor te kunnen. Deze Gorge is toch wel een specialleke. 

Voor het eerst tijdens ons verblijf worden we echt overvallen door vliegen. We zijn nog maar gestart en Wayne heeft er al 2 binnen: First course and Main course, haha! Uiteindelijk blijken de vliegen mini bijtjes te zijn. Goed dat er zoiets als vliegennetjes bestaat. Ik word meteen omgedoopt tot de ‘Black Window’.

Op de terugweg naar Savannah Lodge krijgen we een toemaatje die niet op het programma staat: Waynie parkeert de truck op een plaatsje met mooi uitzicht op de Cockburn Range. Tafel en stoeltjes, tafelkleedje, hapjes, bottles and a Cork... that’s all we need for the perfect downer! De ondergaande zon geeft de Range een mooi kleurenpalet maar blijkbaar hebben we meer aandacht voor de inhoud van de flessen. Het wordt een heel gezellige bedoening met veel gezang dat verdergaat op de bus tot aankomst in de Lodge. 

We waren bij de start van de Tour een beetje sceptisch over de samenstelling van de groep. Maar we klitten tezamen alsof we mekaar al jaren kennen. Rick & Margy zijn de gangmakers in dit gezelschap. Margy lijkt zo weggelopen uit de komische soap ‘Little Britain’. 

Enkel de 3 Amerikaanse ladies voelen zich beter dan de rest. Ze zijn ook de enige die geen email of fb gegevens willen delen. Typisch zeker? America is great and the Americans are great! Beetje Trump allures...