Allemaal beestjes

Bijzonder goed geslapen. De kayaktocht zal daar wel voor iets tussen zitten. :)
Koffers nog eens checken... Vandaag opnieuw op verplaatsing richting Port Douglas EN Martine en Bernard terugzien.
Het is druk aan de ontbijttafel bij Mr. Humphries. Zowat alle gasten vertrekken vandaag. De meesten hebben een lange rit voor de boeg. 
Na het ontbijt vertelt Steve over hun liefde voor dieren en hun grote droom om een dierenasiel te openen. Ze zijn eigenlijk al goed op weg. Blijkt dat er heel wat beestjes in hun living verblijven: 4 vleermuizen, 2 Joeys, een lorrie en een carpet python, jawel!
We mogen een kijkje nemen. De 2 Joeys weesjes hangen in een soort buideltas in een babyreisbed. De rest zit in grote kooien. Blijkt dat vleermuizen (bads) eigenlijk heel lieve maar kwetsbare diertjes zijn. De Joeys worden grootgebracht met de fles en zijn eigenlijk als echte baby's, nachtelijke huilbuien en voedingen inclusief. Deze diertjes zijn nu 3 en 4 maanden oud. 
Moment suprême als we ze zelf mogen vasthouden, zo'n cuties. 
Even later komt Steve ook met de python naar buiten. Of er liefhebbers zijn???? Nee, merci. Voor Steve onbegrijpelijk: het is nog maar een jong exemplaar en compleet ongevaarlijk. Uiteindelijk krijgt hij ons toch zover om 'de tapijtslang' vast te nemen. Die vinden we toch minder cute maar het zou een schoon sjakoske kunnen worden.
En dan is er nog de Cassowary die we maar niet te zien kregen tijdens ons verblijf. Andere gasten hebben een mooi filmpje op hun iPad opgenomen van deze statige vogel (groter, bonter dan een emoe en vooral gevaarlijk) die hier bijna elke dag zijn opwachting maakt. Dit zou een tammer exemplaar zijn want ook die is grootgebracht door Steve en Sharon. Hoewel vrijgelaten, komt hij steeds terug. Jammer, voor ons speelt het beest verstoppertje.
De Cassowary is hier een bedreigde diersoort na de doortocht van cycloon Yasi in februari 2011. Die legde de regenwouden in de buurt van Mission Beach, de natuurlijke biotoop van deze beestjes, plat! Het was de zwaarste storm in de geschiedenis van Queensland. Yasi beukte met windsnelheden tot 300km/u in op de kusten: 10000 mensen werden geëvacueerd. Tully, Innisfail, Cardwell en Mission Beach liepen het meeste schade op. De bananenplantages werden voor 75% vernield, schade aan de suikerrietplantages bedroeg meer dan 500 miljoen AUD. Steve en Sharon waren op dat moment bezig met het oprichten van hun vakantiehuisjes. Alles werd vernield. Ze tonen foto's van het drama. We krijgen er kippenvel van. De beelden zijn hallucinant.
Dan is het hoog tijd om afscheid te nemen. We moeten dringend de baan op.
Sharon geeft nog mee dat er dikwijls Cassowarys te vinden zijn in Etty Bay. Dat ligt op onze weg. Misschien vinden we het dier daar. Eerst nog een stop in Mission Beach. Het is zondag en bij de Aussies is dit vaak marktdag. Er valt van alles te beleven. Iedereen kan hier terecht: officiële marktkramers of gewone individuen die iets kwijt willen: creatieve werkjes allerhande, een teveel aan groenten/fruit van eigen kweek of stekjes van bloemen/planten uit de tuin. Het is een heel gezellige bedoening. Gezellig, zo zijn de Aussies nu eenmaal :)
Het is voorlopig nog zonnig, maar toch komt de bewolking al terug opzetten. De weg naar Etty Bay is schilderachtig maar als we aankomen is de zon al verdwenen. En de Cassowary valt ook nergens te bespeuren. Beetje teleurgesteld dus.
Dan maar terug on the road, we kunnen hier niet blijven kamperen voor dat beest.
In de buurt van Innisfail, in de richting Atherton Tablelands, bezoeken we nog de Josephine Falls. Mooi! 
Maar we krijgen opnieuw regen op ons dak. 
Het traject richting Cairns is in omgekeerde volgorde van 2 dagen geleden: dus bananenplantages en suikerrietvelden. Het Sugar Cane Museum kunnen we niet bezoeken op zondag.
Buiten het centrum van Cairns wacht een reuzengrote Captain Cook ons op bij het begin van de Cook Highway richting Port Douglas. Dankzij deze man, toeren wij hier vandaag rond.
De Highway slingert zich vlak naast de Coral Sea wat op zich heel mooi is maar Stephan kan er niet van genieten. Alle ogen op de weg bij dit bochtenwerk, max. snelheid vaak 60km/u. We doen er dan ook veel langer over dan verwacht. Ondertussen krijgen we een geruststellend berichtje van Martine dat zij ondertussen gearriveerd zijn en de toegangscode hebben tot ons appartement. De receptie werkt op zondag maar tot 16u en dat halen we niet. Dankzij Martine kunnen we op het gemak verder cruisen.
Port Douglas verwelkomt ons met kilometers palmbomen langs de weg. 
We rijden meteen door naar het centrum op zoek naar iets eetbaars. De volgende 4 nachten verblijven we in een aparthotel, dus de mogelijkheid om zelf te kokkerellen. We vinden snel de plaatselijke Coles. De warenhuizen Coles en Woolworth's zijn soms tot middernacht open - zouden we in België eens moeten proberen ;)
Daarna gaat het richting Shantara Apartments waar Martine en Bernard al op wacht zitten. Het appartement ziet er prima uit. Zoals op de meeste plaatsen is er een gemeenschappelijke bbq die we meteen uittesten. Maar eerst kraken we een flesje bubbels op het weerzien en kwestie van niet droog te staan. ;)
Nog wat nakeuvelen over de belevenissen van de afgelopen dagen en het bedje lonkt.